مقایسه‌ میزان رضایتمندی دانشجویان دندانپزشکی نسبت به رشته تحصیلی خود در مقطع علوم پایه و بالینی

سابقه و هدف: رضایت دانشجویان به عنوان ارکان اصلی دانشگاه باعث افزایش کارایی شده و باید در صدر برنامه‌ریزی‌های آموزشی قرار گیرد. رضایت‌مندی دانشجویان نشانگر مؤثر بودن تمام حیطه‌های آموزشی از لحاظ علمی، عملی بوده و به مجموعه‌ای از احساسات سازگار و ناسازگار فرد نسبت به رشته تحصیلی اطلاق می شود. مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی ـ مقطعی در نیمسال دوم 90-89، به روش سرشماری ،پرسشنامه‌ای پژوهشگر ساخته که روایی و پایایی آن تأیید شده بود، بین 160 دانشجو در مقطع بالینی و علوم پایه توزیع شد. سؤالات شامل دو بخش زمینه‌ای و مرتبط با رضایت‌مندی بود. سؤالات رضایت‌مندی در زمینه علل انتخاب رشته و علل علاقه‌مندی به رشته بوده و به روش 5 درجه‌ای لیکرت طراحی شد. نتایج به آنالیزهای آماری تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: 91/3% دانشجویان مطرح کردند که در صورت شرکت مجدد در کنکور سراسری رشته دندانپزشکی را انتخاب می‌کردند. بیشترین علل انتخاب رشته، برتر بودن آن در سطح دانشگاهی بود. شایع‌ترین و ناشایع‌ترین علل رضایت‌مندی موقعیت اجتماعی و تشویق سیستم آموزشی بود. بیشترین میزان رضایتمندی، در دوران علوم پایه مشاهده شد. نتیجه گیری: دانشجویان در مقطع بالینی نسبت به علوم پایه رضایتمندی کمتری نسبت به رشته تحصیلی خود داشتند که نیاز به کمی تأمل و بررسی دارد. نقش دانشگاه و تشویق سیستم آموزشی تأثیر کمی در رضایتمندی داشته که بررسی بیشتری را می‌طلبد.